Stan Wischhoff komt net met drie vrolijke jongetjes terug van de kleindierenmarkt. “Niet dat we iets nodig hebben hoor, maar de kinderen vinden dat altijd geweldig. Ze hebben er kippen, konijnen, duiven, cavia’s, woestijnratten, muizen, hamsters en nog veel meer.”
Stan is Gezinshuisouder tijdelijke opvang. “Ik doe dit werk nu anderhalf jaar. Het kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Ik was al pleegouder en had uitgebreide ervaring in de jeugdzorg. Na het behalen van mijn verpleegkundig diploma, heb ik ook gewerkt in de kinderpsychiatrie. Maar toen ik eenmaal mijn diploma had, leek onderwijs me ook wel wat. Ik heb mijn Pabo-diploma gehaald en ben gaan werken in het speciaal onderwijs. Later werd ik ook nog gezinsvoogd bij Bureau Jeugdzorg. Maar al dat papierwerk was niks, ik ben meer van de praktijk. Ik wil er voor de kinderen zijn.”
Vorig jaar maakte Stan een sprong in het diepe. Zijn vrouw en hij verkochten hun huis in Amersfoort. Daarvoor in de plaats kwam een gezinshuis in De Glind. Stan’s vrouw bleef werken in Amersfoort. Stan wisselde van baan en vangt nu drie weekenden per maand en in alle vakanties kinderen uit gezinshuizen op. Daarnaast doet Stan nog crisisopvang. En alsof dat nog niet genoeg is; Stan staat ook nog voor de klas in het speciaal onderwijs. “Kinderen uit gezinshuizen komen regelmatig bij ons logeren. Ik krijg regelmatig dezelfde kinderen, dat is vertrouwd voor de kinderen en voor mij.”
“Ik probeer de kinderen een zo gewoon mogelijk thuis te bieden. Daarnaast doen we veel leuke dingen samen. Hier in het dorp is een zwembad. Regelmatig gaan we ook verder weg. Ik heb een museumjaarkaart en weet ook altijd wel wat te regelen voor de kinderen. We gaan naar musea waar veel voor ze te doen is, bijvoorbeeld het Militair Museum in Soesterberg of het Openluchtmuseum. Binnenkort gaan we naar het Scheepvaartmuseum. Gisteren was ook een topdag. Ik ben met twee bevriende collega’s en acht kinderen naar het strand van Noordwijk gereden. We zijn dan aan het werk, maar het voelt natuurlijk ook als vakantie.”
“Soms is het werk lastig. Bijvoorbeeld als een kind geen contact meer wil of onbereikbaar lijkt. Veel kinderen hebben een hechtingsstoornis. Dat maakt dat je als gezinshuisouder moet kunnen incasseren. Ook de problemen en overlevingsdrang van veel kinderen kunnen leiden tot bijzondere situaties. Vanmorgen propte een kind zijn bord vol met cornflakes en heel veel suiker. Dan moet je op je strepen gaan staan. Hij moet weten dat dat niet kan. Mijn opleiding en ervaring helpen me om kinderen te begrijpen. Natuurlijk maken ze fouten en gaat er wel eens wat mis. Maar ze hebben elke dag recht op een nieuwe kans. Dat heb ik wel geleerd.”
Stan tot slot: “Je moet je als gezinshuisouder continu verder willen ontwikkelen en verbeteren. En dat kan in veel richtingen. Zo ben ik dit jaar ook begonnen als begeleider van Equipe Mont Ventoux. Ik fiets veel met jongeren en geef één keer per week hier in het dorp spinningles. Dat was iets heel nieuws voor mij, maar zo blijf ik leren.”