Als echte ‘buitenjongens’ hoefden Jonathan (13) en Daymion (13) niet lang na te denken toen ze hoorden over Equipe Mont Ventoux: doen! Na een half jaar trainen zijn ze klaar voor de klim van de 1911 meter hoge berg op woensdag 13 juni a.s.

Gisteren maakten ze nog ‘bommetjes’ in het zwembad. Vandaag, maandag 28 mei, zijn Jonathan en Daymion bezig in het dagactiviteitenatelier van de Intermetzo-locatie in Eefde. Tijdens een korte pauze vertellen de twee over hun deelname aan de Equipe Mont Ventoux; het wielerproject van zorgorganisatie Intermetzo waar jongeren zonder racefiets-ervaring zich in een half jaar voorbereiden op de beklimming van de 1911 meter hoge berg in Zuid-Frankrijk. Doel: jongeren en (jong)volwassenen met gedrags- of ontwikkelingsproblemen, aanzetten tot meer bewegen, mentale ontspanning en persoonlijke en sociale ontwikkeling..

Astma
“Ik ben liefst buiten en ik doe graag leuke dingen”, zegt Jonathan, de oudste van het olijke stel. “De Equipe Mont Ventoux is alle twee, dus ik heb me aangemeld.” Daymion knikt: “Het is een buitenactiviteit in Frankrijk. Dat maak je niet vaak mee”. En dan lachend: “Bovendien hoef je een week niet naar school. Dat is ook wel leuk.” Jonathan: “We hebben allebei last van astma, dus we wisten dat de voorbereiding niet gemakkelijk zou worden. In het begin was ik na een training met de groep helemaal kapot. Nu ben ik nog steeds moe, maar minder. Mijn conditie is echt verbeterd.”

Tips
Het afgelopen halfjaar trainden Jonathan en Daymion met hun teamgenoten en begeleiders veel op de Posbank. Ook maakten ze serieuze klimkilometers tijdens tochten in Nijmegen, de Ardennen en Zuid-Limburg. “Dat ging best wel goed”, vertelt Daymion. “Ook door de tips die we hebben gekregen, bijvoorbeeld om nooit in de lichtste stand te klimmen, maar een paar ‘tandjes’ over te houden. Verder zingen we soms samen en steunen we elkaar. We zijn een echt team.” Jonathan: “Ook een goede tip was om bij elkaar in het wiel te blijven. Dan hoef je minder hard te trappen. Da’s handig, zeker als je wat kleiner bent zoals ik.”

Tatoeage
De laatste anderhalve week voor hun vertrek is sprake van een gezonde spanning, zo blijkt uit de reactie van Daymion: “Elke ochtend als ik opsta, denk ik: yes, weer een dag dichterbij de beklimming van de Mont Ventoux. Liefst zou ik vandaag nog gaan.” Ook Jonathan is vol goede moed. “Ik start niet te snel en fiets mijn eigen tempo. Dan moet het lukken. Weet je? Een jongen die ik ken, heeft een tatoeage op zijn schouder van de Mont Ventoux. Als je dat doet, moet het wel heel bijzonder zijn. Hopelijk wordt dat het voor mij ook. Of eigenlijk: voor iedereen.”