“Dit jaar staat mijn kerstboom bij mijn pleegouders Terry en Sjon, maar waar hij volgend jaar staat, dat weet ik nog niet.” Na een leven vol onrust en onveiligheid, vond Britney (19 jaar) drie jaar geleden een warme plek in het Intermetzo-gezinshuis van Terry en Sjon in Almere. Het liefst zou ze er nog even blijven. Maar als je in Nederland 18 bent, moet je voor jezelf kunnen zorgen. Britneys beschikking voor jeugdzorg loopt in januari af. Als het goed is, heeft ze tegen die tijd woonruimte voor zichzelf.
Geen tijd om kind te zijn “Ik heb het moeilijk gehad. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zes was. Daarna ging er veel mis. Ik was onrustig en emotioneel, had veel te verwerken. Ik ging van therapie naar therapie en later ook van woonadres naar woonadres. Er was geen tijd om kind te zijn. Bij elke verandering moest ik loslaten wat ik had opgebouwd; vrienden, school, alles. Ik wilde zo graag ergens thuishoren. Gelukkig kwam ik terecht bij Terry en Sjon. Voor hen vertel ik hier mijn verhaal. Ik gun elk kind een gezin als dat van Terry en Sjon. Ik heb er mijn eigen ik en rust gevonden.”
Familie “Ik heb geleerd hoe het is om je welkom te voelen. Ik kan altijd bij Terry en Sjon terecht. Ze laten me voelen dat ik er mag zijn. Dat voelt bijzonder. Hun kinderen, die al lang uit huis zijn, noemen mij ‘hun zusje’. En Terry en Sjon willen later zelfs op mijn kinderen passen, zoals ze ook doen bij hun eigen kinderen. Ze worden dus opa en oma van mijn kinderen, dat vind ik geweldig.”
School Naast Terry en Sjon, helpt muziek Britney op moeilijke momenten. Britney zingt graag. “Een beetje pop en R&B”, zoals ze zelf zegt. Niet geheel toevallig kwam uit haar beroepskeuzetest de mbo-opleiding voor artiest-acteur. In juni rondt Britney de opleiding af. “Ik wil dan mijn opleiding en persoonlijke ervaringen gebruiken om als dramatherapeut kinderen zoals ikzelf te kunnen helpen.”
Vechter Britney is een vechter: “Als ik voor elk dingetje moet neervallen, kan ik nooit meer opstaan”, vertelt ze. “Altijd ben ik op zoek naar positieve dingen. Maar ’s nachts lig ik ook wel veel te piekeren. Soms voel ik me machteloos van al het vechten. Dat ik nu een huis moet zoeken bijvoorbeeld, voelt echt als een tegenslag. Ik heb er ook wel weer een beetje zin in hoor, om op mezelf te wonen. Ik ga mijn nieuwe woning liefdevol inrichten, als een thuis met leuke dingetjes. Wie weet heb ik ooit een echt eigen thuis met eigen kinderen. Ik geef ze dan alle liefde en aandacht die ze nodig hebben.”